Niedzielny krem pomidorowy

Niedziela tradycją stoi, więc ugotowałam zupę. Pomidorową. Ale nieklasyczną, bo z mlekiem kokosowym zamiast śmietanką, szczyptą gałki, świeżą bazylią i pokruszonymi migdałami w roli "parmezanu". Co tu mówić, jest obłędna, na bank lepsza niż u niejednej babci. Podstawowy przepis pochodzi z Puszki, a ja dodałam bazylię i mleko kokosowe, i chociaż nie jadłam zupy bez tych dodatków, to kremik na pewno bez nich byłby uboższy. Porcja składników jest mała, dla dwóch osób.

• Puszka pomidorów, albo szklanka świeżych.
• Zachowany sok z puszki
• 1 cebula
• 2 ząbki czosnku
• 0,5 szklanki mocnego wywaru z warzyw ( albo 0,5 szklanki rosołu z kostki warzywnej rozpuszczonej w 1 szklance wody, ja tak właśnie zrobiłam )
• 2 łyżki oliwy
• 2 łyżki koncentratu pomidorowego
• Szklanka mleka kokosowego
• Przyprawy : sól, pieprz, bazylia, oregano, szczypta gałki muszkatołowej
• Świeża bazylia i starte migdały do posypania

Pomidory odcedzamy, sok zachowujemy. Posiekaną drobno cebulę i zmiażdżony czosnek szklimy na oliwie. Wrzucamy posiekane pomidory lub z puszki i smażymy na wysokim ogniu przez 2 minuty. Zmniejszamy ogień, i dodajemy resztę składników oprócz mleka i "posypek", gotujemy przez 5 minut w niskiej temperaturze.  Zdejmujemy z ognia, całość blendujemy z mlekiem kokosowym i ponownie zagotowujemy na małym ogniu cały czas mieszając. Rozlewamy zupę do miseczek, każdą posypujemy posiekaną bazylią i startymi migdałami, i podajemy z grzankami ziołowymi.

Zawsze muszę jakoś pobrudzić naczynie, tak więc moje zupy na zdjęciach nigdy nie będą wyglądać reprezentacyjnie. Kolację zjadłam z fajną laską na kubku i ulubioną pastą z groszku.

A dzisiaj byłam na małych, ale uroczych zakupach w osiedlowym sklepie i za kilka rzeczy zapłaciłam majątek.

W tych zakupach jest 21 złotych. No dobra, zapytacie, ale co z tego, przecież to niedużo? No to z tego, że prawie nic nie kupiłam, owoce znikną w jeden dzień, bułki, malutkie, na jutro do szkoły, warzywa może zostaną zjedzone ot tak zaraz, ale to przecież śmieszna i małoróżnorodna ilość. Wodę i herbatę kupiłam najtańsze jakie były w sklepie. Ale o co chodzi? Chciałabym robić zakupy na targach i w małych sklepach, aby wspierać lokalną społeczność i nie dać zarobić rozpasanym i olbrzymim sieciom. Chciałabym, żeby ludzie normalnie mogli się utrzymywać z handlu, pani Jadzia na kasie pracowała 8 godzin dostając uczciwą pensję, i mieć pod ręką dostęp do świeżych warzyw i owoców, ale tak się nie da. Gdybym codziennie miała robić takie zakupy, to bym po prostu zbankrutowała. Przystanek tramwajowy dalej jest Tesco, więc gdzie się udaję co tydzień, maks dwa tygodnie? Właśnie tam, a, i do Lidla po wodę. Tesco nic nie płaci miastu, wyzyskuje pracowników, jest brudne, zatłoczone i słabo zaopatrzone, ale to właśnie tam zostawiam swoje pieniądze i przykładam rękę do kontynuacji tego wariactwa. Ja i miliony innych ludzi. Ja jeszcze nie mam tak źle, bo nadal się uczę i w razie wu rodzice mi jakoś pomogą, ale ile jest takich osób? W moim rodzinnym Malborku zamykają małe sklepy, otwierają Lidle, Biedronki, Żabki, a nawet są 2 Tesco. W wsiach pod Malborkiem chyba wcale nie ma sklepów, bo wszyscy się zjeżdżają do tych molochów... Im dłużej się zastanawiam, tym bardziej wcale nie chcę tam chodzić. Ale chyba nie mam wyjścia.